“အိမ္”….ဒီစာလံုးေလးဟာတစ္လံုးတည္းေပမဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကိုေလးနက္တယ္လို႔ နႏၵာထင္တယ္…. ကိုယ့္အိမ္နဲ႔ခြဲေနရတာ ၾကာၿပီမို႔လားေတာ႔မသိဘူး… အိမ္ဆိုတာကို အရမ္းမက္ေမာတာပဲ……
နႏၵာမိသားစုနဲ႔(အိမ္နဲ႔) ခြဲေနရတာခုဆိုရင္(၁၁)ႏွစ္ေက်ာ္ပါၿပီ… ငယ္(၁၂ ႏွစ္သမီး)ကတည္းက အဖိုး၊အဖြားေတြဆီကိုပို႔ထားတာ…ပညာေရးေကာင္းေအာင္လို႔တဲ့….... ေမာင္ေလးေတြနဲ႔အေမကေတာ့အေဖတာ၀န္က်တဲ့ၿမိဳ႕ကိုလိုက္ေနၾကတယ္………
အဖိုး၊အဖြားနဲ႔က်ေတာ႔လဲ ႀကီးမွေတြ႕ရလို႔လားမသိပါဘူး............... ရင္းႏွီးေႏြးေထြးမူ႕မ႐ွိဘူး…အေနစိမ္းတယ္…..............ဒီလိုပဲတစ္ေယာက္တည္း ေနတက္သလိုပဲေနရတယ္… အဖြားကေတာ႔နႏၵာ႔ကိုခ်စ္တယ္လို႔ထင္တယ္… ဒါေပမဲ႔တယုတယမ႐ွိဘူး…အင္းအဲဒီကစၿပီးေႏြးေထြးတဲ႔ ယုယမူ႕ေတြနဲ႔စေ၀းတာပါပဲ……….
အဲဒီမွာစေတြ႔တာပဲ….. :P
ကိုယ္႔ကိုယုယၾကင္္နာမဲ႔ မိဘကလည္းအနားမွာမ႐ွိခဲ႔ဘူး.... နႏၵာက ကိုယ့္ကိုအလိုလိုက္တာ၊ ယုယတာ၊ ေခ်ာ့ေျပာတာေတြကို အရမ္းႀကိဳက္တာ…ဆိုးခ်င္တယ္၊ ေကာက္ခ်င္တယ္…. ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ နႏၵာကအႀကီးဆံုးေလ…. ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ကိုအလိုလိုက္မဲ့ အစ္ကိုေတြ၊ အစ္မေတြလဲမ႐ွိဘူး….. ဒါေၾကာင့္ဆိုးရမဲ့လူ လိုခ်င္တယ္.. ဒါေပမဲ့မရခဲ့ပါဘူး…အေမတို႔နဲ႔လဲေ၀း၊ေမာင္ေလးေတြနဲ႔လဲေ၀းၿပီးေနရတယ္.....
တစ္ႏွစ္လံုးေနမွေႏြရာသီပိတ္ရက္ပဲျပန္ရတယ္… ေမာင္ေလးေတြနဲ႔လဲစိမ္းသြားတယ္… စၿပီးခြဲရတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူတို႔ကအရမ္းငယ္ေသးတယ္ေလ… အေမတို႔ကိုလဲလြမ္းတယ္၊ ကိုယ္႔အိမ္မွာ တူတူအၿမဲေနခ်င္တယ္…........
ဒါေၾကာင္႔ နႏၵာကေတာ႔ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အိမ္ကိုဆိုအရမ္းခင္တြယ္တယ္… နည္းနည္းေလးအားၿပီဆိုတာန႔ဲ အိမ္ကိုသိပ္ျပန္ခ်င္တာပဲ……........
အစပိုင္းကမွ အဖိုး၊ အဖြားနဲ႔ေနရေတာ့ နည္းနည္းေတာ္ေသးတယ္… (၁၀)တန္းႏွစ္ကစၿပီးအေဆာင္မွာတစ္ေယာက္တည္း ေနလာလိုက္တာခုခ်ိန္ထိပဲ…............... ေက်ာင္းမ်ား(၁၀)ရက္ေလာက္ ဆက္တိုက္ပိတ္ၿပီဆိုရင္ အိမ္ကိုျပန္မယ္ဆိုတာႀကီးပဲ… အေမတို႔နဲ႔က်ေတာ႔လဲ ကိုယ္ေတြ႔ခ်င္တိုင္းမေတြ႔ရဘူး…. ေက်ာင္း(၁၀)ရက္ေလာက္ပိတ္မွေတြ႔ရတာ… သြားရတာေ၀းတယ္ေလ… ဒါေၾကာင္႔ပိတ္ရက္ဆက္တိုက္႐ွိတယ္လို႔ ၾကားလိုက္တာနဲ႔ မိနႏၵာတုိ႔ကအထုပ္ျပင္ၿပီးသားပဲ…… :P
နႏၵာျဖင့္ ရန္ကုန္သႀကၤန္ကိုလံုး၀မေနဖူးဘူး… သႀကၤန္(၁၀)ရက္ပိတ္ရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြကမျပန္ပဲသူတုိ႔နဲ႔လည္ဖို႔ေျပာၾကတယ္…. ဘယ္ရမလဲျပန္တာပဲ… :P
နႏၵာမျပန္ပဲ အေမတို႔ကိုလာခိုင္းလိုက္ရင္ေတာ႔ရတာေပါ႔…. ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္အိမ္မွာကိုယ့္မိသားစုနဲ႔အတူျပန္ေနခ်င္တာေလ… (မရဘူး ဇြတ္ပဲ.. :P)……… ခုခ်ိန္မွာနႏၵာကိုတစ္လခြင္႔ေပးမယ္ သြားခ်င္တ႔ဲေနရာကိုသြား အားလံုးအကုန္အက်ခံေပးမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဘယ္ကိုမွမသြားဘူး…. အိမ္ကိုပဲျပန္မယ္…....
တစ္ခါတစ္ေလစဥ္းစားမိတယ္… အရင္ဘ၀ကဘာမ်ားလုပ္ခဲ႔လို႔ ခုလိုမိသားစုနဲ႔ေ၀းၿပီးေနရတာလဲလို႔… ဘယ္တတ္ႏိူင္မလဲေနာ္…. ဘယ္အခ်ိန္မွ အၿမဲအတူျပန္ေနရမလဲမသိဘူးေနာ္…. တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ႔ ျဖစ္လာႏိူင္ေကာင္းပါရဲ႕…………………….။ ။
<< ငါဟာ အိမ္ကိုလြမ္းေနသူ >>
Wednesday, July 16, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
တစ္ေန႕မွာေႏြးေထြးတဲ့ မိသားစု နဲ႕ ျပန္ေနႏိုင္လာမွာပါ ၊ ကိုယ္ပိုင္မိသားစု ပါ ပါရင္ ပါ လာဦးမွာ
:P
ဘ၀ဆိုတာ ေပ်ာ္ရာမွာ မေနရ... ေတာ္ရာမွာ ေနရတယ္တဲ႔... ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ဆႏၵနဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ႔ ဘ၀ ထပ္တူက်ဖို႕ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ခက္ခဲပါတယ္ေလ... :(
Post a Comment