ဘာလိုလိုနဲ႔အမုန္းတရားေတြကင္းမဲ့စြာနဲ႔..ႏွစ္ဦးသေဘာတူလမ္းခြဲခဲ့ၾကတာ..ရာသီစက္၀န္း(၁)ခုေတာင္
ေက်ာ္ခဲ့ျပီေနာ္........
အျမဲတမ္းမဟုတ္ေတာင္.တိုက္ဆိုင္မႈေတြရွိတဲ့အခါတိုင္းသတိရမိတယ္...သတိရမိတဲ့အခါတိုင္းဘယ္
ေတာ့မွျပန္မဆံုႏိုင္ေတာ့တာကိုေတြးမိျပီးရင္ထဲမွာနာက်င္ခံစားရတယ္...
မင္းနဲ႔ငါ့အၾကားကဆံုႏိုင္ခြင့္ဆိုတာမ်ဥ္းျပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္းလုိပဲ..အကြာေ၀းတူညီစြာရွိေနခဲ့တာကိုသိရွိခဲ့ခ်ိန္
ဟာအရမ္းကိုေနာက္က်သြားခဲ့ျပီပဲ...
ဘာမွမဆိုင္ဘူးဆိုေပမယ့္လည္း..ငါတို႔၂ေယာက္ကိုဆံုဆည္းခြင့္မေပးခဲ့တဲ့ကံၾကမာကိုငါအခုထိအျပစ္တင္
ေနဆဲပါ...
...ဆံုႏိုင္ခြင့္မရွိရင္..ေတြ႔ဆံုခြင့္ကိုမေပးခဲ့ပါနဲ႔လားကံၾကမာရယ္.....
မတည္ျမဲတဲ႔အရာေတြထဲမွာ " အခ်စ္ " လည္းပါခဲ့မယ္ထင္တယ္...
မင္းေၾကာင့္ပဲငါခ်စ္တတ္ခဲ့သလို...မင္းေၾကာင့္ပဲအခ်စ္ဆိုတာ " စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံျခင္း " ဆိုတဲ့သီအိုရီကိုငါလက္ခံခဲ့ရတယ္...
မင္းေၾကာင့္ပဲငါေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရသလို...မင္းေၾကာင့္ပဲငါ့ရင္ေတြနာက်င္ေၾကကြဲခဲ့ရတယ္... မင္းေၾကာင့္ပဲငါလြမ္းတက္ခဲ့တယ္…
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာဒီခံစားခ်က္ေတြကရီစရာအျဖစ္ပ်က္တစ္ခုျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္...
အခုခ်ိန္ထိေတာ့ရင္ထဲမွာေ၀ဒနာတစ္ရပ္အျဖစ္ထင္က်န္ဆဲပါ...
သတိမရသင့္ေတာ့တဲ့အေျခအေနေတြမွာေရာက္ေနၾကေပမယ့္...
ငါ့ရင္ထဲမွာမင္းရဲ႔ပံုရိပ္ေတြေ၀၀ါးေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့အခ်ိန္ထိေတာ့...မင္းကိုသတိရေနခြင့္ေပးပါကြာ...
အခုခ်ိန္မွာဘယ္အရာကိုမွအျပစ္မတင္ခ်င္ေတာ့ေပမယ့္....
ေနာင္ဘ၀ဆိုတာရွိခဲ့ရင္...
" ဆံုႏိုင္ခြင့္မရွိတဲ့အခ်စ္နဲ႔...မဆံုဆည္းရပါေစသား..." လို႕ေတာ့ဆုေတာင္းပါရေစ…..
<< မည္႕သူကိုမွ်၊ ဘာကိုမွ်မရည္ရြယ္ပါ.... စာသားမ်ားကုိ ႀကိဳက္ေသာေၾကာင့္ ျပန္လည္မွ်ေ၀ျခင္းျဖစ္ပါသည္... ေမးခြန္းေတြ ရွိလာမယ္ဆိုတာႀကိဳသိလို႕ ႀကိဳတင္ေျပာျပထားတာပါ.. :D>>
Monday, July 28, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment